Het vallen van de bladeren

De herfst is een tijd om even tot rust te komen, om alles te laten bezinken, even alles op een rijtje zetten en conclusies trekken.   Voor mij was de herfst altijd het seizoen waar ik het meest van genoot.  Het veranderen van de bladeren aan de bomen, de kleuren die anders worden,  de koude dagen afgewisseld met toch nog zonnige dagen, de regenbuien,...

In Spanje is er echter niet zo iets als herfst, toch niet in het deel waar wij wonen.  Natuurlijk merken we dat het 's avonds en 's morgens kouder wordt (overdag is het prima weer !), maar het verkleuren en vallen van de bladeren merk je hier niet.

Dat vind ik ergens wel spijtig maar langs de andere kant heel mooi.  De omgeving waar wij wonen is zowiezo al één van de mooiste én energierijkste plekken op deze aardbol en genieten doen wij elke dag in elk seizoen.

Als ik uit mijn raam kijk, voel ik de energie naar binnen stromen.  Dan vloeien de creatieve "sappen" en moet ik schrijven, koken, vertellen,...  ik voel me nooit echt uitgeput of moe, daarvoor is het energieveld te groot.
Het is een zalig gevoel om zo geïnspireerd te kunnen worden door een plek.

Vaak denk ik dat het aan mij ligt, maar neen, onze gasten merken het ook !  Veel gasten krijgen bij ons een opstoot van energie, van inzicht, van teruggrijpen naar zichzelf,...  Leuk om te zien, maar soms ook moeilijk voor hen.  Gelukkig voel ik dingen goed aan en kan ik met onze gasten goed praten.  Dat is voor mij één van de grootste troeven : de uitwisseling van ervaringen met anderen, het leren van je medemens, het openstaan voor andere zienswijzen,...

Ik weet dat dat het verblijf van onze gasten alleen maar een meerwaarde geeft, een meerwaarde die je niet vind in een hotel !

Vertrouwen

Vertrouwen hebben, daar draait het allemaal om in het leven.  Vetrouwen hebben in elkaar, in je omgeving, in jezelf,...  Maar dat vertrouwen hebben is niet zo evident.

Vertrouwen is moeilijk en soms makkelijk.  Vertrouwen hebben in het Universum is iets dat ik heb moeten leren.  Alles wat je nodig hebt, komt op je levenspad op het moment dat je het nodig hebt.  Dat is vertrouwen !  Meestal zijn we zo druk bezig met het kijken naar de toekomst of het verleden, dat we het huidige moment uit het oog verliezen.

Leven in het huidige moment en daarvan genieten is echter héél belangrijk.  Je moet al de rest loslaten en dat vraagt vertrouwen.  Vertrouwen dat, als je loslaat, het universum er voor zorgt dat de rest in orde komt.  Ik bedoel hier uiteraard niet mee, dat je zelf niets meer moet doen en alles maar de boel moet laten.

Wat ik bedoel is dat je moet proberen te genieten van elk moment en dankbaar moet zijn voor alles wat het Universum ons schenkt.  Kijk eens om je heen en voel hoe je leeft !!!  Kijk om je heen en voel de dankbaarheid om alles wat je hebt en ziet, voel die dankbaarheid door je lichaam stromen.  Als je dat kan, kan je al de rest loslaten : je verleden, de pijn, de teleurstellingen, de dingen die je nog wil doen, nog wil bereiken.  In dat kader worden ze allemaal nietig en triviaal. 

Dankbaarheid voelen is de eerste stap die nodig is om het vertrouwen in het Universum op te bouwen.  De volgende stap is voor alles je dankbaarheid uitspreken (hoeft niet luidop hoor ;)).  Op die manier komt er een wisselwerking op gang.  Het Universum gaat aanvoelen wat je nodig hebt (qua materie maar zeker qua personen in je leven), en je die zaken sturen waar je wat mee kunt.  Dat kan zijn dat je personen op je pad krijgt die jouw iets moeten leren (is vaak het moeilijkste om dankbaar voor te zijn, omdat het vaak negatieve ervaringen zijn), dat je personen op je pad krijgt die samen met jou een stukje van de weg gaan (vrienden, familie, liefdes) of dat je materie krijgt aangeboden (ineens krijg je klanten op het moment dat je ze inderdaad nodig had, omdat je die dag een rekening kreeg).

Veel mensen beschouwen dit als toeval.  Het is toevallig dat je juist die persoon op dat moment tegenkomt, het is toeval dat je juist vandaag een goede dag in de zaak draait als er die dag/week een grote rekening moet betaald worden,...

Wees er maar zeker van : toeval bestaat niet !  Het is dat het zo moet zijn.  We creëren de wereld die we zelf willen door onze gedachten.  Als je dankbaarheid uitstuurt (positieve gedachte), dan krijg je positieve dingen/personen/ervaringen terug.  Spijtig genoeg, werkt het ook in de andere richting.  Voorzichtig zijn met negatieve gedachten dus. 

Toeval of niet ???

Zou toeval bestaan ?  Ik vraag het me meer en meer af.  De laatste tijd kom ik enorm veel mensen tegen die bezig zijn met schrijven.

Schrijven in alle vormen : advertenties, marketing, blogs, boeken, artikels,... en elke keer krijg ik zo'n klein steekje : jaloezie noemen ze dat, denk ik.  Het is gezonde jaloezie, wees gerust.

Ik denk er al een hele tijd over om een boek te schrijven, maar ergens zit er een klein duiveltje in mijn hoofd die fluister : "Kan je dat wel ?"  "Wat heb jij nou te vertellen ?",...  en toch wil ik het proberen.

Probleem is nu nog de tijd vinden om effectief te starten ;)  Gelukkig  heb ik enkele prachtige plekjes in onze bed and breakfast die voldoende rust en ruimte bieden om goed te kunnen schrijven, zonder afleidingen.

Misschien is het best dat ik een soort schema opstel waarbij ik elke dag een stukje schrijf, of is het beter om alleen te schrijven als je inspiratie hebt ?  Volgens mij gebeurt er dan niet veel.

Een schema opstellen dus.  Dat is minder makkelijk dan je denkt als je moet goochelen met : eigen zaak, opstarten "restaurant", bar, kinderen, vriend, dieren en sociaal leven.  Maar het zal wel lukken, kwestie van de prioriteiten juist te zetten.

Waarover ik dan ga schrijven vragen jullie je misschien af ?  Wel, dat is een goede vraag.  Ik denk dat het een mix zal worden van een beetje autobiografie met fictie.  Mijn leven is in ieder geval al een roman op zich geweest tot nu.

Wordt vervolgd zullen we maar zeggen... :)

Zomaar een blog

Eventjes tijd maken voor een stukje in mijn blog, dacht ik.  Maar dat eventjes kwam maar niet.  Altijd was er iets anders dat mijn aandacht opeiste : mail, telefoon, kinderen, klanten in de bar,...  met als gevolg dat het er echt niet van kwam.

Nu heb ik dus toch eventjes de tijd gevonden om iets te schrijven.  Niet dat het persé moet, maar vind het leuk om te doen, het geeft me energie.  Even lekker alles van je af schrijven doet deugd.  Het biedt perspectief, want je objectiveert je eigen leven.

Het enige probleem is dat ik niet echt weet over wat ik vandaag zou schrijven.  Ik kan je vertellen over het prachtige weer en de fantastische natuur hier, maar heb je daar een boodschap aan ?  Ik denk het niet en ik wil niet "stoefen", zo zit ik niet in mekaar.

Waar ga ik het dan wel over hebben ?  Over de lessen die het leven me geleerd heeft ?  Dan kom ik niet toe met 1 blogje ;)

Neen, laten we het vandaag maar gewoon over niets bijzonders hebben.  Niets bijzonders is eigenlijk een contradictio in terminis.  Alles is immers bijzonder, elk moment van elke dag is bijzonder en uniek.  Elke mens is uniek, elke situatie is bijzonder. 

Waar ik elke keer over versteld ben is dat mensen zo snel voorbij gaan aan bijzondere momenten.  Ze leven maar door, zonder stil te staan bij de kleine geneugten van het leven : bloemen die in bloei staan, de manier waarop het zonlicht valt op de bladeren van de bomen, de schittering in het blauwe water, dieren die spelen,...

Kinderen doen dat wel.  Zij leven steeds in het hier en  nu en maken van elk moment een bijzonder moment.  Van kinderen kunnen wij nog heel wat leren.  Niet nadenken over wat geweest is en niet stilstaan over wat nog moet komen, neen, gewoon leven in het hier en nu en bovenal genieten van de bijzondere dingen rondom ons.

Blijkbaar is de boodschap van deze dag : "Geniet van elk moment want het is een bijzonder moment !" 

Reis naar jezelf

Het is precies of ik de laatste dagen van hoog naar laag en weer terug ga.  Een rollercoaster tot en met.  Ik ben gelukkiger dan ik in lange tijd ben geweest, maar anderzijds zit er nog veel verdriet diep in mij.

Dit verdriet is van alle zaken die nog niet verwerkt zijn van mijn verleden.  Die verwerking begint nu op gang te komen.  Ik voel dat ik nu de openheid ervaar die daarvoor nodig is.  Stilletjes aan valt alles op zijn plaats en begin ik het leven hier in Spanje, gewoon te worden.  Dat maakt dat er ruimte vrij komt om emoties te verwerken en alles een plaatsje te geven.

Mijn levensweg is niet de meest makkelijke geweest.  Ik heb veel meegemaakt en soms denk ik dat het al genoeg is geweest voor één leven.  Maar dan denk ik aan hetgeen ik hier allemaal uit geleerd heb, en dat is van onschatbare waarde.  Door dit alles mee te maken ben ik geworden wie ik nu ben en daar ben ik best tevreden mee.

Groeien doe je door, door je pijn te gaan en dingen een plaats te geven en te verwerken.  Veel mensen stoppen de minder leuke zaken gewoon diep weg en gaan gewoon verder met het dagelijkse leven.  Zoals je in mijn vorige blog kon lezen, deed ik dit vroeger ook, nu kan ik dat echter niet meer.  Ik moet en zal door die pijn gaan.  Dat maakt dat je soms van zaken of mensen moet afscheid nemen en ze uit je leven moet bannen.

Ik kies nu heel duidelijk voor positiviteit. Alle negativiteit probeer ik uit mijn leven én mijn gedachten te bannen.  Gedachten zijn krachten daarvan ben ik heilig overtuigd.  Wat je denkt, bepaalt hoe je je voelt.  Het universum heeft zo zijn manieren om je te bevestigen.  Negatieve gedachten leiden dan tot negatieve zaken, positieve gedachten creëren positiviteit. 

Het is echter niet evident om alleen positieve gedachten te hebben.  Je hervalt héél snel terug in oude gewoonten.  Voor mij is het nu belangrijk om me bewust te worden van mijn gedachten en mijn dankbaarheid uit te spreken voor al het goede in mijn leven.  Op die manier wordt het alleen maar beter !!!

Flow

De laatste dagen zit ik in een "flow".  Alles loopt op rolletjes en ik voel me heerlijk.  Nu denken mensen vaak : "Ja dat zal wel, jij woont lekker in Spanje,  hoe kan je nu niet gelukkig zijn ?"

Maar daar heeft het niets mee te maken.  De flow en het gelukkig zijn heeft te maken met je eigen ingesteldheid.  Met de manier waarop je het leven bekijkt.  Dit heb ik geleerd met vallen en opstaan, eerlijk gezegd met héél véél en diep vallen !!!

Als ik mijn leven vanop een afstand gadesla en zie wat er op een periode van 2,5 jaar is gebeurd en hoe ik daarin ben gegroeid (ik had geen keus, ik moest groeien), dan sta ik daar zelf van versteld.  Ik ben door diepe dalen gegaan maar mag eerlijk zeggen dat ik door, heel hard aan mezelf te werken, nu terug de heuvel aan het beklimmen ben.

Natuurlijk doe je dat groeien niet alleen.  Je hebt mensen rondom je heen die, door acties die zij doen, je dwingen om anders naar je leven te kijken.  Die je zo hard laten vallen als je hen het meest nodig hebt, dat je goed weet, wie wél je echte vrienden zijn.  Of die je zo negatief benaderen, dat je niet anders kan, dan actie ondernemen.

Als het erop aankomt, ben je alleen en moet je het werk ook alleen doen, dat kan niemand anders voor je doen.  Het leven geeft je aanwijzingen van hoe het beter zou kunnen.  Ik heb heel sterk geleerd de afgelopen jaren om eindelijk op mijn gevoel te gaan leven.  Vroeger leefde ik enkel met mijn verstand, mijn gevoel zei iets totaal anders, maar dat drukte ik elke keer weer weg.  Totdat je het niet meer weg kan drukken.  Op die momenten geeft je lichaam aan, het is genoeg geweest, begin te luisteren naar je hart !!!

In het begin als je op je gevoel vertrouwd en dus je hart volgt, doet dat heel raar.  Je komt in situaties terecht die je niet voor mogelijk hield, je ontmoet mensen op je pad die de moeite waard zijn en waar je veel van kan leren.  Trouwens, elke mens die in je leven komt, komt daar niet zomaar in terecht.  Elke mens leert ons iets, zelfs de negatieve ervaringen met mensen leren ons veel, en soms zelfs het meest.

Door mijn hart te volgen en niet mijn verstand, zijn er dingen gebeurt die niet leuk waren.  Andere mensen hebben daardoor andere keuzes gemaakt die voor mij én mijn kinderen levensveranderd waren.  Ik heb leren accepteren dat die keuzes door hun zijn gemaakt en dat ik die moet respecteren.  Gedane situaties nemen geen keer, je moet leven met de consequenties van je keuzes. 

Het is heel beangstigend om te leven op je gevoel, zeker in het begin.  Elke keer het stemmetje in je hoofd dat zegt : "Zou je dat nu wel doen ?", "Wat gaan de mensen daar van denken ?",... het zwijgen opleggen.  De blik in de ogen van mensen zien die denken : "Is ze nu helemaal zot geworden ?".  Familie die zei : "Wij willen je niet meer kennen."  Dat zijn zaken die je meemaakt.

Op die momenten moet je echt doorbijten om te kunnen volhouden met het leven op gevoel.  Het is dan het makkelijkst om op te geven en te zeggen : "Oh ja, ik zal maar blijven voortdoen zoals ik bezig ben, want anders bekijken ze me raar."  Dat is de échte kracht, de moed om verder te gaan met leven in je gevoel en je niets aan te trekken van de wereld rondom je.  Daar moet je heel sterk voor zijn.  Ik bewonder mensen die leven met hun hart.  Dat zijn de mensen die écht leven en genieten !!!

Natuurlijk word je soms ook gekwetst en teleurgesteld, want dat is nu eenmaal eigen aan "leven", maar op deze manier ben je zeker dat je steeds in het reine bent met jezelf en dat is het belangrijkste !

Veel mensen hebben mij veroordeeld en beoordeeld omdat ik mijn hart en mijn gevoel gevolgd ben.  Ik begrijp hen ergens wel.   Het is niet niks om ineens geconfronteerd te worden met de waarheid.  Zeker,als je, zoals ik, jaren een "leugen" geleefd heb. 

Ik ben blij dat ik op relatief jonge leeftijd dit proces heb kunnen doormaken.  Het was heel hard en rauw, het heeft tonnen energie en zeeën vol tranen gekost, maar het heeft me gevormd tot de persoon die ik nu geworden ben.  Een mens die eerlijk en oprecht is, die voluit leeft met haar hart en haar gevoel, die open staat voor de wereld, die een goede mama is voor haar kinderen, die een goede partner is, die regelmatig bij zichzelf stilstaat, die het belangrijk vind om aan zichzelf te werken, die openheid hoog in het vaandel draagt en die bovenal vergeving schenkt. Oprechte dank aan alle mensen die me geholpen hebben om deze vrouw te worden.

Reiki in La Casa Blanca : een natuurlijke samenloop.

Ik speelde al langer met het idee om speciale "thema-weken" te gaan aanbieden in La Casa Blanca.  Immers ben zelf al jaren bezig met spiritualiteit, tarot,...  Zo stond een cursus Reiki volgen, al jaren op mijn verlanglijstje.  Door allerlei omstandigheden was het er nog niet van gekomen om dit effectief te doen.  De verhuis naar Spanje en het inrichten van de B&B slokten heel wat tijd op, zodat er ook toen, geen tijd overbleef voor andere zaken.

Ondertussen wonen we iets meer dan 4 maanden hier en geraken we ingeburgerd.  We kennen de weg naar de winkels, we weten waar we moeten zijn als we vragen hebben en we hebben al heel wat nieuwe vrienden gemaakt.  Stilletjes aan kwam er dus mentaal wat ruimte vrij om andere dingen te doen.

Het spirituele is echter nooit helemaal weg geweest bij mij.  Ben sinds kort mede verantwoordelijke voor het twitter en facebookaccount van Stichting LichtwerkerNL.  Iets waar ik erg trots op ben.  Vanuit Spanje verzorg ik mee hun twitterfeed en reageer ik op berichten van gelijkgestemden.  Heerlijk om te doen en de ideale manier om andere mensen te leren kennen.

De omgeving van onze B&B ligt in een, volgens mij, spirtituele omgeving.  Ik voel me hier dichter bij de Bron.  De bergen geven me energie en maken dat ik dingen uit het verleden veel beter kan loslaten.  Deze omgeving doet iets met mensen.  Ook mensen die niet spirtitueel zijn ingesteld komen hier volledig tot rust en dichter bij zichzelf, magisch om te zien.  Als Lichtwerker probeer ik onze gasten dichter bij hun hart te brengen,  hun gerust te stellen en door eenvoudig te praten, hen zelf tot inzichten te laten komen.  Lukt redelijk goed, en geeft mij enorm veel voldoening.

En zo rijpte bij mij het idee om meer met het spirituele te doen.  Ik wil deze plek open stellen voor mensen die zoekende zijn : naar rust, ontspanning, zichzelf, anderen, de Bron,... 

Door het twitteren van mijn eigen account leerde ik Reiki Jin Kei kennen.  Hij is Master Reiki en ik volgde hem al een tijdje.  Na enkele twitterberichten over en weer voelden we beiden dat er een klik was.  We hebben de handen in mekaar geslagen en samen een week uitgestippeld om Reiki te doen. 

Ik kan nu dus met heel veel trots aankondigen dat de eerste Reiki week dit najaar al gaat doorgaan.  We bieden ze aan, aan een zo laag mogelijke prijs, zodat er zoveel mogelijk mensen van mee kunnen genieten.  Ik ben ervan overtuigd dat het volgen van de eerste graad Reiki in onze B&B een magisch effect gaat hebben. De combinatie van de bergen, de omgeving en de mensen gaat iets in gang zetten.

Ben heel erg dankbaar dat het Universum ervoor gezorgd heeft dat ik Reiki Jin Kei op het juiste moment in mijn leven tegenkwam.  Niets is toeval, en alles gebeurt met een reden, daarvan ben ik overtuigd !!!!