Snotter, snotter, nies, nies,... zo gaat het al enkele dagen ten huize La Casa Blanca. Eerst was het de beurt aan onze oudste, Evelyne. Zij had de verkoudheid op school cadeau gekregen net voor de paasvakantie.
Zoals dat dan gaat, loopt het als een lopend vuurtje door het hele huis. Dus de beurt was aan Isabell, maar zij had er niet echt veel last van. Dan was ik aan de beurt, een heel ander verhaal.
Hoesten, keelpijn, niezen, snotteren,... en dus ook zéér slecht slapen, met als gevolg dat ik nog meer moe was en me nog ellendiger voelde. Al maar goed, word ik in de watten gelegd door mijn twee vrouwen en mijn ventje.
Ze proberen me zoveel mogelijk te ontlasten en te helpen bij wat ze kunnen. Zo hielpen beide dochters met de strijk, nam mijn ventje de vloer onder handen en zorgden ze samen voor boodschappen en maaltijden.
Zalig om zo ziek te mogen zijn. Maar niet evident,vrouw zijnde, alles uit handen moeten geven en erop vertrouwen dat het net zo goed wordt gedaan als dat je het zelf zou doen. Een leerproces, zeker voor iemand als ik, maar ik moet eerlijk zijn, ze hebben dat fantastisch gedaan. Ik zou bijna zeggen : "Ik zou meer ziek moeten worden ;)" !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten