Verhuizen, het doet iets met een mens.

We zagen er al zo lang naar uit : onze verhuis naar Spanje.  Toen het zo ver was hadden we toch een klein hartje.  Gaan we het daar wel gewoon worden ?  Gaan we de taal wel kunnen leren ?  Gaat het huis nog steeds zo mooi zijn als we dachten, we hadden het immers maar 1 keer gezien voor we het kochten,...  Veel vragen en weinig antwoorden.

Toch hebben we de sprong gewaagd.  We zijn daar nu heel blij om.  Het huis is mooier dan we ons herinnerden.  De mensen zijn hier heel open en staan klaar met raad en daad.  We konden geen mooiere plaats op deze wereldbol gekozen hebben om te wonen !

De Hondon vallei op zijn mooist !

Natuurlijk ging de verhuis niet zonder slag of stoot.  De camion inladen was fysiek en emotioneel zwaar, Herentals achterlaten was niet evident.  Daarna het vliegtuig nemen met 2 kinderen en 2 katten was nog veel minder evident, maar we hebben het allemaal overleefd ;)

Ondertussen wonen we hier een dikke 2 weken en ons leven ziet er al helemaal anders uit dan in België.  Het ritme is hier heel wat kalmer.  Het was voor ons een enorme aanpassing om in de namiddag niet naar de winkel te kunnen gaan : immers tussen 14 en 17 is het hier siësta en die wordt nauwgezet toegepast.  Dan maar van de nood een deugd maken en het ook even wat rustiger aandoen.  Alhoewel dat laatste voor mij niet zo makkelijk is, er moet immers nog zo veel gebeuren voor we openen.

Zonsondergang gezien vanuit ons keukenraam.

Het huis raakt stilletjes aan ingericht.  We hebben al heel wat rondgereden om alles te vinden wat we zochten.  Dat maakt dat we de omgeving hier al goed verkend hebben en ongelooflijk mooie dingen hebben gezien.  De bloeiende amandelbloesems zijn een lust voor het oog.  De uitzichten die ik hier heb vanuit de keuken, de porch, de living, de slaapkamers,... zijn zo mooi en elke dag anders dat  het werken in het huis bijna vanzelf gaat. 

De bloeiende amandelbloesems.